VERHAAL 5

Net voor het weekend kreeg ik van mijn Meester W het bevel de site van het fetish café te bezoeken.

Ik moest daar de link naar Level-2 volgen, en alles heel aandachtig doorlezen, en als het me iets leek mocht ik mailen om ons in te schrijven. Heel nieuwsgierig deed ik het gevraagde, en ik las het reglement door voor de speelnamiddag. Heel uitgebreid kon ik daar de van de onderdanigen verwachtte gedragsregels  en de geplande activiteiten lezen. De gedragsregels leken me niet echt een probleem. Het kwam er voornamelijk op neer dat de onderdanigen respect moesten tonen voor elke Dominant, en dit vooral zouden uiten door telkens te knielen als ze door een Dom werden aangesproken, en te blijven knielen tot er werd gezegd dat ze mochten beschikken. De geplande activiteiten daarentegen lieten me wel even schrikken. De onderdanigen moesten zichzelf voorstellen, en iets heel persoonlijks vertellen aan de hand van een zelf meegebracht voorwerp dat hun Meester typeerde. In publiek praten met alle aandacht op mij gericht is al niet mijn favoriete bezigheid, en daarbij dan nog een leuke originele babbel verzinnen over onze privé toestand leek me al iets moeilijker. Daarna volgde de keuring, iets waar ik voor mezelf, met mijn exhibitionistisch trekje, dan geen enkel probleem mee heb.

Verder las ik de mogelijke proeven voor die dag:
Proef 1: de onderdanige zal openbaar vertellen (max 3 min.) welke de laatste straf is die hij/zij gekregen heeft van hun Eigenaar/Eigenares en wat de consequenties hiervan waren. Dit om het disciplinair karakter van de BDSM-D/s relatie ook buiten het Level-2 gebeuren te betrekken.
Proef 2: in kleinere groepen (bv. vrouwelijke en mannelijke onderdanigen apart) gezamenlijk erotisch dansen voor het gezelschap van Dominanten.
Proef 3: Dominanten en onderdanigen een vragenlijst laten invullen welke op de Dominant slaat, met makkelijke en moeilijke vragen; lijst dient onafhankelijk van E/elkaar ingevuld te worden en vergeleken. Het staat de Eigenaar/Eigenares van de sub vrij deze te bestraffen indien de door hem/haar ingevulde antwoorden fout zijn.
Proef 4: Imitatiespel, de onderdanige imiteert om beurt een P/persoon welke hen apart opgedragen wordt. 

Proef 1en 4 leken me al behoorlijk moeilijk,weer dat podium op en alle aandacht op me voelen..., maar proef 2 schrikte me met mijn dansfobie toch wel echt af. Het gegeven dat het in groep mocht troostte me wel een beetje, maar stelde me zeker niet helemaal gerust. Proef 3 leek me een makkelijke.

Ik overliep de regels nogmaals, en met de nodige twijfels en nieuwsgierigheid, en vooral met het besef dat mijn Meester W deze "test" graag zou meemaken schreef ik mijn inschrijvingsmail naar het fetish café. Ik vroeg mijn Meester W de uitgaande post eerst na te checken, gelukkig had ik dat niet over het hoofd gezien. Nerveus over de nakende gebeurtenis was deze heel chaotisch opgesteld en vol schrijffouten,  zodat ik van mijn Meester W opnieuw mocht beginnen. Ik herstelde mijn fouten, en na een nieuwe controle mocht ik de mail versturen. Door problemen met hotmail lukte dit niet meteen, en werd dus uitgesteld. Toen we op zaterdag nog steeds geen antwoord hadden gekregen op de inschrijving herinnerden we ons dat de mail niet verstuurd was... We beslisten toen om zaterdagavond nog tot daar te gaan, om de inschrijving nog tijdig rond te krijgen. Dit bleek geen probleem, en de aanwezigheid daar bracht ons al meteen volledig in de stemming voor de Level-2. Dit gevoel werd enkel maar sterker doordat mijn Meester W besliste dat Hij met mij nog wat wilde spelen die avond. 

Zondagmiddag, voor de verandering was ik eens ruim op tijd klaar, vertrokken we vol goede moed richting Antwerpen. Ik was vrij ontspannen en vol vertrouwen in mijn Meester W en in mezelf, maar wist ook wel dat dit zekere gevoel niet lang zou stand houden. Ik kleedde mezelf om aan het toilet. Mijn Meester W had een lederen riempjes harnas voor me uitgekozen, en om al niet meteen bijna helemaal naakt te moeten binnenkomen daarover mijn lange zwarte cape die ik van mijn Meester W gekregen had. Ik ruimde mijn kleren op, en legde ze daar weg, samen met mijn handtas, waarvan ik dacht ze niet nodig te hebben. Bij het binnenkomen werden we aangesproken door Meester Ron. Toen Hij me vroeg wie ik was, en ik maryum antwoordde, werd ik al meteen terecht gewezen. Ik was slavin maryum corrigeerde Hij me, en toen Meester Pé me mijn nummer toewees was ik voor de rest van de dag slavin nummer 5. Mijn Meester nam plaats bij de Anderen, en ik zette me geknield bij Hem. Ik vroeg of ik Hem iets te drinken mocht halen, en ik mocht voor mezelf wat plat water in mijn bakje laten doen. Toen ik even later een sigaret wou opsteken bemerkte ik dat die nog in mijn handtas zaten. Ik vroeg mijn Meester W toestemming ze te gaan halen, maar die werd geweigerd. Natuurlijk had mijn Meester W daarin gelijk, ik had maar niet zo dom moeten zijn ze te vergeten en Hem zo de perfecte gelegenheid te geven me te plagen.

Een tijdje later werden de onderdanigen apart gezet, zodat de Dominanten nog enkele laatste afspraken konden maken. Ik profiteerde van de gelegenheid om een sigaret te vragen aan slavin claire, en dit was zoals ik later ondervond niet naar de wil van mijn Meester W...

Toen begon de fuif, en werd slavin 1 op het podium geroepen voor haar voorstelling, en ik voelde de angst in me opkomen. Sub 2 en 3 passeerde de revue en het werd me snel duidelijk dat zij ook problemen hadden met de taak. Slavin claire was als nummer 4 net voor me aan de beurt, en haar zelfzekerheid en ervaring lieten me nog meer stressen. Toen ik op het podium werd geroepen had ik een serieuze krop in de keel van de zenuwen. Ik begon aarzelend mijn toespraak, en net toen ik het gevoel had een beetje op dreef te komen werd me gevraagd opnieuw te beginnen. Ik had te stil gepraat, en bijna niemand had me verstaan. Die opmerking kreeg ik nog wel enkele keren te horen, maar uiteindelijk lukte het dan toch mijn voorstelling te maken. Als "iets typisch" voor mijn Meester W had ik de uitprint van de eerste mail aan mijn Meester W meegebracht, samen met Zijn antwoord daarop, en visitekaartjes van ons om uit te delen aan de Aanwezigen. Ik deed ondertussen mijn verhaal (zal wel meer een stotterend onsamenhangende warboel van woorden geweest zijn eigenlijk) en was uitermate opgelucht toen ik van het podium mocht stappen.  Nadat alle subjes aan het woord geweest waren, sommige vlot, andere iets minder, was het tijd voor de keuring. De Meesters en hun slavinnen werden gescheiden van de Meesteressen en hun slaven voor deze taak. Ook hier gebeurde het op numerieke volgorde, zodat ik weer het voordeel had ergens in het midden te mogen, maar weer het nadeel van net achter de "meest ervaren" van ons te komen. In de bijna juiste houding wachtte ik mijn beurt af, maar een opmerking van een Meester aan Zijn slavin maakte me erop attent dat mijn handen niet correct lagen, zodat ik mezelf snel verbeterde. Mijn alerte Meester had dit natuurlijk gemerkt kon ik uit Zijn blik opmaken. Mijn keuring verliep vrij vlekkeloos, en beleefd antwoordde ik op de vragen die me gesteld werden. Bij de laatste Meester liep het even fout. Toen ik me recht zette zonder dat me gezegd werd dat ik mocht beschikken liep ik mijn eerste strafpunten op. Hierin werd ik wel "gesteund" door mijn mede slavinnen, want na het einde van de keuring bleek het aanschuiven om de plakband die een opgelopen straf aanduidde in ontvangst te nemen. Op één slavin na (proficiat engeltje) kregen we een plakband rond onze bovenarm. Later zagen we dat de slaven er makkelijker vanaf gekomen waren, die hadden enkel allemaal een verwittiging gekregen.

Om de straf te bepalen was er 'Het rad der torture'. Op dit rad stonden 8 getallen, elk getal kwam overeen met een bepaalde straf (zie hieronder).  De onderdanige draaide zelf met het rad en bepaalde dus zo zijn/haar eigen bestraffing. Daarna draaide de onderdanige nogmaals met het rad om het aantal (slagen, druppels of minuten) te bepalen. Bij een eerste straf worden hierbij automatisch 10 stuks bijgeteld, bij een tweede straf worden er 20 stuks bijgeteld, bij een derde 30 enzovoort.

De 8 verschillende straffen waren:
(1) slagen met de hand of met de plak / (2) slagen met de zweep / (3) slagen met de cane of met de mattenklopper / (4) wasknijpers / (5)  kaarsvet / (6) eenzame opsluiting / (7) kussen die de sub op elke aanwezige Dom Zijn schoenen moet geven / (8) een vrije keuze door de Eigenaar, Eigenares.
Deze koos ook met welk materiaal Zijn/Haar onderdanige werd bestraft en op welke plaats van het lichaam de knijpers of kaarsdruppels kwamen.

Toen ik het rad gedraaid had, het werd 8 en 6, zette ik me weer recht zonder de bevestiging gekregen te hebben dat ik mocht beschikken, zodat ik mijn tweede straf al verdiend had, nog vooraleer de eerste uitgevoerd was. Voor de eerste straf koos mijn Meester W voor de plak, zodat ik even later met mijn hoofd en handen in het schandblok vastgezet werd, en mijn Meester W publiekelijk mijn kont kleurde.

Kort hierna mocht ik draaien voor mijn tweede straf, een 2 en 4 deze keer, zodat ik er met 24 zweepslagen nog goedkoop vanaf kwam. Ik moest van mijn Meester W hiervoor geknield voor het schandblok zitten, en dat dit een extra vernederende houding was werd nog in de verf gezet door Meester Ron, die me vroeg of ik het lekker vond zo geknield in mijn blote kont naar het publiek te zitten. Hierna speelden we een gezelschapspel: De onderdanigen werden geblinddoekt, en moesten hun handen uitsteken. De Dominanten lieten elk enkele seconden hun handen voelen, en elke onderdanige moest proberen zijn eigen Meester/Meesteres te herkennen. Nadat we de handen van elke Dom gevoeld hadden werd ons gevraagd de hoeveelste Dom de onze was geweest. Omdat ik hierbij antwoordde zonder de verplichtte houding aan te nemen had ik mijn derde straf verdiend. Ongeveer de helft, waaronder ik, van de onderdanigen had het verkeerd. We "mochten" daarom wat gymnastiek doen, door 20 kniebuigingen te maken. Toen we daar bijna mee klaar waren werden we erop attent gemaakt dat we niet luidop geteld hadden, en we dus opnieuw mochten beginnen.

Hierna mochten degenen die nog straf te goed hadden weer aan het rad draaien, en weer koos ik een van de gemakkelijkste straffen eruit door 1 te draaien. Door de tweede maal een 6 te draaien verdiende ik dus 36 slagen van bat of hand. Mijn Meester W besliste om Zijn hand te gebruiken, en rechtstaand aan de schandblok, mijn handen erop rustend zodat ik licht voorovergebogen stond, mocht ik deze in ontvangst nemen. Ik draaide toen meteen voor de volgende straf, en liet door de 8 mijn Meester W kiezen, en door 2 te draaien werd het dus 42 keer. Mijn Meester W liet me weer plaats nemen in het schandblok, en ik voelde meteen dat hij voor de rijzweep gekozen had.

Tussendoor riep mijn Meester W me naar de speelruimte. Er stonden 3 slavinnen vastgeketend aan het takelblok, en dit zorgde toch wel voor wat onevenwicht. Mijn Meester W besloot om me erbij te zetten, zodat er aan elke kant 2 slavinnen stonden. De Meesters van deze 4 wandelden rond ons, ondertussen de dichtstbijzijnde slavin bewerkend met het speelgoed dat Hij ondertussen vast had. De Meesters schoven regelmatig door, zodat we er geen idee meer van hadden Wie wanneer waar bezig was, maar aan Hun enthousiasme konden we wel voelen dat Ze zich amuseerden.   

Hierna speelden we het imitatiespel. Er werden vrijwilligers gevraagd om het spel te openen, en enkele Doms gaven hun onderdanige meteen op. Er werden heel leuke imitaties gedaan, en ik brak er mijn hoofd over wie of wat ik zou kunnen imiteren. Het imitatiespel bleek echter niet voor iedereen verplicht, zodat ik ook hier weer gemakkelijk weg kwam. Bedankt Meester W, dat U rekening hield met mijn afkeer voor deze opdracht, en me toch niet dwong ze te doen XXX.

Ondertussen was ik weer eens opgestaan zonder te weten of ik wel mocht beschikken, zodat ik voor de vijfde maal aan het rad mocht gaan draaien. Echt gerust was ik er niet in, het zou sowieso al 50 extra geven, en de cane of eenzame opsluiting zag ik daarvoor toch echt niet zitten. Ik draaide een 5 en een 3, zodat ik er met 53 druppels kaarsvet vanaf kwam.

Ondertussen was er discussie met enkele Doms over de uitdrukking "je kan beschikken". Enkele vonden dat het niet zo letterlijk moest genomen worden, en dat er dus geen straf moest gegeven worden als de onderdanige opstond na een "ga maar" of iets dergelijks. Daarom vond mijn Meester de laatste straf voor mij ook onterecht, en moest ik gratie gaan vragen.

Deze werd toegestaan, maar ik voelde me daar niet goed bij. Ik vroeg mijn Meester W daarom om na het afsluiten van de avond deze straf alsnog uit te voeren, ik had maar niet zo dom moeten zijn dezelfde fout zo vaak te maken. Veel moeite moest ik niet doen om mijn Meester W te overtuigen trouwens, ik kreeg snel de belofte dat dit wel kon.

Ondertussen waren alle verdiende straffen uitgedeeld en was het tijd voor de evaluatie. Elke Dom besprak 1 onderdanige, dewelke Hij aan het begin van de fuif getrokken had. Ik kreeg een positieve evaluatie van Meesteres Didi, en de raad te proberen mijn zenuwen in het begin wat meer onder controle te krijgen. Eigenlijk had iedereen wel een positief woord over voor de geobserveerde onderdanige, uiteindelijk had ze allemaal hun best gedaan en was het voor A/allemaal een toffe namiddag geworden. Daarna heb ik nog de visitekaartjes uitgedeeld die ik beloofd had tijdens mijn voorstelling in het begin en was de Level-2 party afgesloten.

Mijn Meester zette me daarna op het schandblok, mijn voorkant naar het publiek, achterover gebogen met mijn hoofd en handen in het blok vastgezet, zodat Hij het kaarsvet over mijn tepels en buik kon laten druppelen...

Daarna hebben W/we nog een hele tijd nagepraat, en we waren de laatste die, heel voldaan trouwens, het fetish café buiten stapten.
Dank U Meester W, voor het vertrouwen dat U in me stelde, en voor de leuke leerrijke namiddag.
Dank U Meester Ron en Meester Pé voor de organisatie en het toelaten van onze toch wel late inschrijving.
Dank U aanwezige Meesters en Meesteressen, U hebt samen voor een leuke ervaring gezorgd.
Dank je aanwezige onderdanigen, zonder ons had de fuif toch maar niks geweest.

Groetjes aan iedereen, slavin maryum.